Sny, które budzą. Opowieści terapeutyczne to bardzo króciutka książeczka wydana przez Zwierciadło, napisana w formie rozmowy dwóch mężczyzn. Tomasz Jastrun (poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki, felietonista, reporter) wypytuje o sny Wojciecha Eichelbergera (psycholog, psychoterapeuta).

Dwanaście rozdziałów, dwanaście historii, sennych opowieści wyrwanych wprost z gabinetu psychoterapeutycznego. Zróżnicowane tematycznie, różnorodne pod kątem śniących pacjentów, ale też odbiegające od siebie stopniem zaangażowania czytelnika.

Ta różnorodność działa tutaj na korzyść lektury. Każdy czytelnik może znaleźć coś dla siebie, zatopić się w ukazanym tu sennym świecie. Zobaczyć go, posmakować, zaznać odrobinę fascynującej analizy. Niestety, tylko odrobinę, osobiście towarzyszył mi duży niedosyt po lekturze. Czuję tu zmarnowany potencjał. Myślę, że w dużej mierze ta „wywiadowa” forma pogrzebała tę pozycję, nie pozwoliła jej w pełni rozkwitnąć. Szkoda.

Rozmowa o snach i psychoterapii to coś, co już samą tematyką wzbudza fascynacje, zatem nie sposób to zepsuć. Mimo małej objętości, powierzchowności, a niekiedy też błędów (w jednej z historii Wiktor nieopacznie zostaje nazwany Witoldem), książka nie jest zła. Niestety, ciężko powiedzieć coś ponadto, że jest przeciętną, poprawną lekturą, która może umilić nam wieczór.

Tytuł: Sny, które budzą. Opowieści terapeutyczne
Autor: Wojciech Eichelberger, Tomasz Jastrun
Wydawnictwo: Zwierciadło
Rok: 2014
Ilość stron: 137